Η άσκηση και η φυσική δραστηριότητα ήταν ανέκαθεν σημαντικά "συστατικά" καλής υγείας.  Επιπλέον, υπάρχουν σήμερα σοβαρές επιστημονικές ενδείξεις σε όλες τις έρευνες των τελευταίων δεκαετιών σε διάφορους τομείς πως η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας σχετίζεται με την παρουσία χρόνιων και σοβαρών νοσημάτων καθώς και ότι η άσκηση στη σωστή "δοσολογία" συμβάλει σημαντικά ως συμπληρωματική θεραπεία ή ως μέτρο πρόληψης.  Τα επιστημονικά δεδομένα συνηγορούν υπέρ της άσκησης Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2015 σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα βρέθηκε πως η άσκηση  βοηθάει τόσο στην διαχείριση της νόσου όσο και στην βελτίωση της γενικής υγείας των ασθενών.  Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στο  ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας (ESMO 2018) που διεξήχθη στο Μόναχο,  οι διαπιστώσεις των επιστημόνων επιβεβαιώνουν τη θετική δράση της άσκησης τόσο σε...

Ο Παγωμένος Ώμος, αφορά το 2% έως 3% του πληθυσμού, με τη πλειοψηφία να είναι γυναίκες ηλικίας 40 έως 60 ετών. Στη πραγματικότητα πρόκειται για μια κατάσταση αγνώστου αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από βαθμιαίο, προοδευτικό και επώδυνο περιορισμό των κινήσεων του ώμου σε όλους τους άξονες κίνησης, που μπορεί να αποκατασταθεί αυτόματα σε κάποιο βαθμό μετά από μήνες ή χρόνια, φυσικά παραμένουν τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας δυσκαμψίας, όπως είναι η μυϊκή ατροφία κ.α. Για την αποφυγή σύγχυσης ο όρος «παγωμένος ώμος» χρησιμοποιείται για την βασική ιδιοπαθή κατάσταση που αναφέρθηκε προηγουμένως, ενώ ο όρος «δευτεροπαθής προσκολλητική θυλακίτιδα» χρησιμοποιείτε σε περιπτώσεις όπου σχετίζονται με άλλες παθολογικές αιτίες. Κάθε περίπτωση πρέπει να διερευνάται αν πρόκειται για κλασσική περίπτωση «παγωμένου ώμου» (πρωτοπαθές) , ή είναι το αποτέλεσμα υποβόσκουσας συστηματικής πάθησης ή ανατομικής διεργασίας (δευτεροπαθές). Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει πόνος και περιορισμός στη κινητ...

Σημαντικές είναι οι επιπτώσεις των χρόνιων νόσων στην ψυχολογία των ασθενών, καθώς συχνά δεν τους επιτρέπουν να συνεχίσουν τη ζωή τους με τους ρυθμούς και τις συνήθειες που είχαν υιοθετήσει πριν νοσήσουν. Έρευνες έχουν καταδείξει ότι οι χρόνιες νόσοι οδηγούν σε υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, ενώ παράλληλα μειώνουν αισθητά την ικανότητα των ασθενών στον εργασιακό χώρο. Οι συγκεκριμένοι ασθενείς συχνά υποφέρουν  από χαμηλή αυτοεκτίμηση,  φοβούνται για το μέλλον, χάνουν την ευχαρίστηση που απορρέει από τις καθημερινές δραστηριότητές τους και τελικά απομονώνονται από το κοινωνικό περιβάλλον. Πέρα δηλαδή, από μια δυσάρεστη αισθητική/οργανική εμπειρία, η χρόνια νόσος είναι μια εμπειρία που επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Ο "απεγκλωβισμός" από τον φαύλο κύκλο που προκαλεί στην ψυχολογία μπορεί να επιτευχθεί με τη διαχείριση της ασθένειας από τον ίδιο τον ασθενή, με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου υγείας. Τι είναι η Ψυχολογία Υγείας; Πρόκειται για έναν κλάδο της ψυχο...

Τενοντίτιδα Τενοντίου Πετάλου του Ώμου  (ή  Οξεία και Χρόνια Περιαρθρίτις ) είναι πάθηση που εκδηλώνεται με δύο μορφές. Την Οξεία με εντονότατα κλινικά σημαία (πόνος, οίδημα, φλεγμονή, πυρετός, δυσκαμψία, αϋπνία από τον πόνο, κλπ) και τη Χρόνια (δυσκολία στην απαγωγή, λίγος πόνος και αντανάκλαση του πόνου στο βραχίονα).. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει και εναπόθεση αλάτων φωσφορικού ασβεστίου στο Βραχιόνιο. Οι οξείες περιπτώσεις Τενοντίτιδας του Τενοντίου Πετάλου χρειάζονται συνήθως θεραπεία με τοπική ένεση κορτιζόνης. Οι άλλες περιπτώσεις Χρόνιας Τενοντίτιδας του Τενοντίου πετάλου, αν και πιο ήπιες είναι και πιο ανθεκτικές στη θεραπεία και χρησιμοποιούμε αρκετές μεθόδους. Αρκετοί ασθενείς χρειάζονται εγχείρηση. Η καλύτερη διαθέσιμη μέθοδος σήμερα είναι ο αρθροσκοπικός υπακρωμιακός καθαρισμός ή αρθροσκοπική ακρωμιοπλαστική.  Τι είναι το Τενόντιο Πέταλο του Ώμου Μιά ομάδα 3 Μυών του Ωμου, ο Υπερακάνθιος, ο Υπακάνθιος, και ο Ελάσσων Στρογγύλος, (...

Η σύσπαση Dupuytren είναι μια πάχυνση του ινώδους στρώματος ιστού κάτω από το δέρμα της παλάμης και των δακτύλων. Αν και ανώδυνη, η πάχυνση - σκλήρυνση (σύσπαση) του ινώδους ιστού, μπορεί να προκαλέσει στα δάκτυλα κάμψη. Η νόσος είναι πιο συχνή στους άνδρες, παρά στις γυναίκες. ΑΙΤΙΑ Τα συμπτώματα της σύσπασης Dupuytren περιλαμβάνουν επώδυνα εξογκώματα (οζίδια) κάτω από το δέρμα που αναπτύσσονται σε στενές ζώνες των ιστών, προκαλώντας την κάμψη των δακτύλων. Η αιτία της σύσπασης Dupuytren δεν είναι γνωστή. Δεν προκαλείται από τραυματισμό ή βαριά χρήση των χεριών. Υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για ανάπτυξη της σύσπασης: Είναι πιο συχνή σε άτομα της Βόρειας Ευρώπης (Αγγλία, Ιρλανδία, Σκωτία, Γαλλία, Ολλανδία) ή της Σκανδιναβίας Πιο συχνά σε άτομα της ίδιας οικογένειας (κληρονομική) Μπορεί να συνδέεται με την κατανάλωση αλκοόλ Συνδέεται με ορισμένες ιατρικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης και η επιληψία Αυξάνεται η συχνότητα με την ηλικ...