Αυχενικό σύνδρομο

Με το όρο αυτό εννοούμε πόνο στην περιοχή του αυχένα ή πόνο που ακτινοβολεί στην πλάτη ανάμεσα στις ωμοπλάτες, στους ώμους, τα χέρια ακόμα μέχρι τα δάκτυλα των χεριών. Ο πόνος μπορεί να είναι οξύς ή χρόνιος.

ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Όλοι μπορούμε να πάθουμε Αυχενικό Σύνδρομο. Στατιστικά τα ¾ των ενηλίκων κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην περιοχή του αυχένα, ενώ σε έναν στους έξι το πρόβλημα θα είναι ο χρόνιος πόνος. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η περιοχή της Σ.Σ. επιτρέπει μεγάλου εύρους κινήσεις, άρα είναι επιρρεπείς σε απευθείας τραυματισμούς, όπως στην περίπτωση απότομης ή βίαιης κίνησης λόγω τροχαίου ατυχήματος (whiplash syndrome), αλλά και από παρατεταμένη κακή στάση κατά την διάρκεια της εργασίας ή της ψυχαγωγίας, με αποτέλεσμα συνεχή τάση στους μύες και τους συνδέσμους της περιοχής. Τότε προκαλείται μυϊκός σπασμός, που σε αρκετές περιπτώσεις συνοδεύεται από μικροτραυματισμό των μυών και των συνδέσμων της περιοχής με ταυτόχρονη αλλαγή στην διάταξη του σκελετού. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση μια μυοσκελετική δυσλειτουργία. Τα συμπτώματα είναι πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συνήθως ο πόνος υποχωρεί με την ξεκούραση. Μέσο αυτού του μηχανισμού δημιουργούνται επίσης τα Μυϊκά Σημεία Πυροδότησης του Πόνου ή Trigger Points. Πρόκειται για μικρά υπερευαίσθητα σημεία μέσα στους μύες, που προβάλλουν πόνο σε περιοχές του σώματος απομακρυσμένες από αυτά, ακολουθώντας κάποια συγκεκριμένα μοτίβα.

Τα προηγούμενα αν δεν αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά τότε μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό και φλεγμονή των νεύρων της περιοχής ή ακόμα σε Κήλη Μεσοσπονδυλίου Δίσκου. Τότε προκαλείτε πόνος που ακτινοβολεί στην περιοχή του σώματος που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο νεύρο. Προκαλούνται αισθητικές διαταραχές όπως καυσαλγία, μούδιασμα, βελόνιασμα, κ.λ.π..
Η συνέχιση ακόμα περισσότερο αυτής της δυσλειτουργίας, οδηγεί πλέον σε μη αναστρέψιμες βλάβες δηλαδή σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδύλων της περιοχής (οστεοαρθρίτιδα). Αυτή προκύπτει από την φθορά του χόνδρου των αρθρώσεων, λόγω της ασυμμετρίας του καταμερισμού των φορτίων που δέχεται η περιοχή. Προκαλείται στένωση ων μεσοσπονδυλίων διαστημάτων περιορισμός της κινητικότητας και χρόνιος πόνος.

·ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση και αξιολόγηση του μεγέθους του προβλήματος . Αυτό επιτυγχάνεται με την συνεργασία του θεράποντος ιατρού και του φυσικοθεραπευτή , μέσω της φυσικής εξέτασης , διάφορων απεικονιστικών μεθόδων όπως είναι η ακτινογραφία (X-RAY) , η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) ,Η Αξονική Τομογραφία (CT-SCAN) , άλλων ειδικών tests κ.λ.π. .

ΘΕΡΑΠΕΙΑ.Η θεραπεία συνήθως είναι μια επίπονη προσπάθεια που περιλαμβάνει :
Μείωση των δραστηριοτήτων του ασθενή , αλλά όχι ακινητοποίηση .
Αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα .
Ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με Laser ή Ιοντοφόρεση (διαδερμική χορήγηση αντιφλεγμονώδους φάρμακου, με την χρήση γαλβανικού ρεύματος, απευθείας στην νευρική ρίζα που έχει την φλεγμονή),ηλεκτροθεραπεία, θεραπευτικό υπέρηχο και τεχνικές Manual Therapy .

Χωρίζεται σε τρεις βασικές φάσεις :ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ : Η πρώτη φάση της θεραπείας έχει σχεδιαστεί για να περιορίσει ή να εκμηδενίσει την σοβαρότητα της ενόχλησης , σταθεροποιώντας την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Η συχνότητα της θεραπείας είναι καθημερινή .
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ : Οι σκοποί αυτής της φάσης είναι να ισχυροποιηθεί το μυϊκό σύστημα , να βελτιωθεί η λειτουργικότητα της ΣΣ και να ολοκληρωθεί η επούλωση των τραυματισμένων ιστών . Συνεχίζεται η εφαρμογή θεραπευτικών μέσων με μηχανήματα . Η συχνότητα της θεραπείας μπορεί να γίνει τρεις φορές την βδομάδα . Ολοκληρώνεται με ασκήσεις στο σπίτι , οδηγίες διατροφής και προσπάθεια τροποποίησης των καθημερινών ασχολιών σύμφωνα με τις ανάγκες της ΣΣ .
ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ - ΠΡΟΛΗΨΗ : Η τρίτη και τελική φάση είναι σχεδιασμένη για να βελτιώσει την υγεία και την λειτουργικότητα της ΣΣ , προφυλάσσοντας από τον μηχανισμό που προκάλεσε τον αρχικό τραυματισμό . Η συχνότητα της θεραπείας καθορίζεται από τον θεραπευτή .